PRECARIEDADE LABORAL EN MÉDICOS SIN FRONTERAS

Despois de varios anos como socio de Médicos Sin Fronteras, fai escasos meses vinme na obriga moral de deixar, con mágoa, a miña colaboración mensual con unha das ONGs que actúa en máis países.

A motivación fundamental para tomar esta decisión non foi o traballo humanitario de MSF se non a súa política para cos traballadores e traballadoras da captación de socios na rúa.

Os captadores e captadoras, en contra do que pensamos, non son voluntariado, son persoal asalariado, maioritariamente mozos e mozas que sofren unhas condicións laborais inxustas e impropias dunha ONG. Mocidade precaria que atopa na captación de socias unha saída momentanea ó desemprego e ó ostracismo ó que lles abocan as políticas do Partido Popular.

No caso de Médicos Sin Fronteiras, son ducias de mozos e mozas as que podemos atopar día a día na Rúa do Príncipe, na Praza América ou no Calvario … Facianas que vemos como van mudando practicamente cada semana xa que as políticas de MSF van encamiñadas a unha constante rotación que fai que no ano 2015 foran máis de 250 as persoas que pasaron por ese emprego en Galicia, sendo a plantilla de escasas 30 persoas.

Sofren cláusulas de obxectivos abusivos, que lles obrigan a facer un número determinado de socios e socias ó mes, número que máis do 80% do cadro de persoal non acada de maneira regular.Cláusula, no caso de MSF, denunciada e xudicializada á espera dunha sentencia firme do TSXG.

Ante estas condicións laborais que levan á precariedade e a miseria ó persoal de captación, os traballadores de Médicos Sin Fronteiras levan meses loitando por unhas condicións laborais xustas para o sector.

As consecuencias de defender ós seus postos de traballo son os despidos, a pasada semana Médicos Sin Fronteras pre avisou a un traballador de Comisións Obreiras que promoveu as Eleccións Sindicais e loita xunto ós seus compañeiros por unha mellora nas condicións laborais.

Cabe lembrar que tralo estoupido da crise en 2008, as axudas públicas para as ONGs sufriron unha grande baixada, en MSF, son preto de 70 millóns de euros os que recadan estes traballadores cada ano en toda España. É, polo tanto, un traballo fundamental para estas Organizacións que viven en grande medida do recadado a pé de rúa polos captadores e captadoras.

Na loita por unhas condicións digas, convocan este mércores día 12 unha concentración no Marco ás 20:00.

Rubén Pérez Correa

Concelleiro da Marea de Vigo

DEBATE DE VOCEIROS MUNICIPAIS SOBRE O PLENO DE MAIO

VENCER AS RESISTENCIAS Á ÁREA METROPOLITANA DE VIGO

Rubén Pérez Correa

Voceiro do grupo Municipal da Marea de Vigo 

30 millóns de europeos e europeas viven en áreas metropolitanas consolidadas, entidades que actúan diariamente na vida das persoas con leis propias e normativas adaptadas, mesmo con órganos xestores mancomunados como consorcios, empresas públicas, etc… Non existe nin tara, nin incapacidade cultural secular, que poida explicar porque os habitantes da Área Metropolitana de Vigo non poidamos estar neste status administrativo que organiza as grandes capitais europeas e os seus distritos e concellos circundantes. Si existen en cambio dous factores políticos e económicos que bloquean o nacemento deste novo ente:

Un factor político: o “cortoprazismo” político de ligar actuación política a período electoral e a incapacidade da clase política que nestes anos ten empregado a gobernanza de concellos, deputación e administración central como tapón para evitar perder competencias (e por tanto recursos económicos) fronte a unha nova entidade administrativa con gran potencial para xestionar servizos e mesmo levar adiante novos procesos de renovación do xeito de gobernar.

O debate da anulación do proceso de constitución é político, quen queira naturalizalo como xudicial engánase. Claro que existen inconsistencias tanto na propia lei, innecesaria por outra banda se o único que querían os concellos membros e a Xunta era artellar un transporte metropolitano (aforraríamos meses de debate estéril), na interpretación do convenio da entrada do transporte urbano de Vigo, e mesmo na sesión de investidura; pero a vontade política de construír o espazo acabaría solucionando o problema de xeito efectivo. Sen o debate franco sobre que está disposto cada administración a aportar (competencias, dotación económica, cesión de persoal, etc…) sen resolver dentro do propio órgano metropolitano as cuestións formais, sen compromiso serio de construír área, non hai área.

E por suposto un motivo económico que basicamente deriva de dous factores: un, da existencia de decenas de servizos públicos concesionados por empresas privadas, transporte, residuos, servizos sociais, etc… que, especialmente dende os anos 90, substitúen á administración pública e temen o retorno público a través da área. E o outro, o posible melón aberto de “metropolitanizar” a planificación urbanística, que evite o urbanismo expansivo que supón que os concellos da área non coordinen os seus planeamentos urbanísticos en canto a previsións de crecemento urbano, dotacións, infraestruturas, etc… pero que contaría co pánico de moitos sectores especulativos relacionados coa construción que levan facendo do urbanismo unha galiña dos ovos de ouro en base de ir saltando de concello a concello dependendo do seu PXOM.

MAREA DE VIGO E OS SEUS CARGOS INSTITUCIONAIS NON ASISTEN ESTE ANO AOS ACTOS DE CELEBRACIÓN DO ANIVERSARIO DA CONSTITUCIÓN ESPAÑOLA DE 1978

O Grupo Municipal da Marea de Vigo, de acordo co seu código ético, principios, e coherencia ideolóxica, non participa do que considera unha “farsa”, por celebrar unha Constitución que non se cumpre en todos aqueles dereitos que aos poderes fácticos non lles interesa garantir. 

Unha Constitución que especifica que “todo o pobo ten dereito a unha vivenda digna e adecuada” no seu artigo 34, que declara no seu artigo 24 que “todas as persoas teñen dereito a obter a tutela efectiva de xuíces e tribunais”; que especifica no seu artigo 14 “que todos os cidadáns somos iguais ante a lei” e ao mesmo tempo se indulta a corruptos; que no seu artigo 3 garante o uso e o ensino das diferentes linguas do estado mentres o goberno central, decreto a decreto, degrádaas cada vez máis e dálles status de dialecto rexional. E, que afirma no seu artigo 128 que “toda a riqueza do país está subordinada ao interese xeral” mentres aumentan os beneficios das grandes empresas e recortan en dereitos básicos, como educación ou sanidade, á maioría social.

A Marea de Vigo, dentro da súa pluralidade ideolóxica dentro da esquerda, posúe unha noción da Democracia non só como concepto senón como práctica á hora de que a cidadanía poida escoller, non só nun proceso electoral os seus representantes cada catro anos, senón, por exemplo, o modo no que se gastan os seus cartos, ou as prioridades á hora de levar a cabo as leis que van rexer as súas vidas. Ou mesmo o simple feito de levalas a cabo ou non.

Por tanto, o Grupo Municipal da Marea de Vigo, non asistiu hoxe aos actos conmemorativos polo día da Constitución, tal e como llo expresou aos entes que os convocaron, a Subdelegación do Goberno en Pontevedra e o propio Concello de Vigo.

RUBÉN PÉREZ NO DEBATE DE VOCEIROS DO PLENO DE LOCALIA VIGO

MAREA DE VIGO LEMBRA O PROGRAMA DE SEREOS CO GALLO DO DÍA MUNDIAL DA LOITA CONTRA A SIDA MAÑÁ 1 DE DECEMBRO.

Marga L. Barreiro, concelleira do GM da Marea de Vigo, afirma que “esperamos que ao abeiro da adhesión da Declaración de París no pasado Pleno, neste Concello se retome o que xa tivemos , no que un día fomos pioneiros/as e o que o Grupo de Goberno da Cidade se permitiu pechar.”

No pasado pleno do día 28, a corporación municipal, a raíz dunha moción do PsdG-PSOE, fixo unha Declaración Institucional na que Vigo se adhería á “Declaración de París por unha acción acelerada nas cidades e poñer fin así a epidemia da SIDA para o 2030”, Declaración coa que, evidentemente, a Marea de Vigo está totalmente de acordo.

Mais a Marea de Vigo considera que estas declaracións de intencións non son suficientes se todo queda no papel e a vontade de facelas reais non se leva á práctica, xa que, precisamente o compromiso que se inclúe na Declaración de París, xa se viña facendo neste Concello a través do programa “Sereos do Casco Vello”, pioneiro no seu día neste tipo de programas, e finalmente pechado polo Goberno do PsdG-PSOE.

Marga L. Barreiro, Concelleira da Marea de Vigo, lembra que “o programa de Sereos contaba con profesionais e voluntarias/os, centradas e centrados nas persoas que padecían patoloxías adictivas, SIDA, enfermidades mentais…circunstancias que as convertían en vítimas do rexeitamento social, estigmatización e aprofobia. E todas elas nun encontro de pobreza crónica ou sobrevida onde non podían cubrir as necesidades básicas. Contaba con 633 usuarios e daba almorzo e merenda diariamente a 445 persoas, ademais das intervencións grupais, que viñan sendo unhas 280. No que se recolleron e se entregaron ao redor de 21.000 xiringas (14.000 percibidas e 17.000 entregadas), e se repartiron de maneira informada o redor de 22.000 preservativos.”

Segundo relata a memoria do Programa, “estas accións atrasaron o proceso prematuro cara á morte, salvaron vidas, reduciron conflitos e tensións, melloraron a calidade de vida da poboación diana, aumentou a adherencia aos distintos tratamentos, as importantes derivacións ás redes sociais de asistencia públicas, e chegamos a sentirnos importantes e mesmo orgullosos/as de pertencer a esa poboación oculta e ocultada, compartindo ese espazo de encontro entre profesionais, usuarios/as, familiares e voluntarios/as”.

Isto foron 16 anos de axuda real e efectiva, e, sendo certo que a situación da rúa non é idéntica a da aquela altura, as dificultades da xente marxinada e excluída nesta cidade segue a ser moi dura e as administracións deben facerse cargo de resolver estas desigualdades e deben escoitar as voces que tantas veces se elevan pedindo unha solución. Vemos case a diario concentracións, manifestacións, e incluso acampadas como a que mesmo se fixo na “Farola de Urzaiz” no Dia Internacional das persoas sen teito por parte de Colectivos Sociais (RSP e Os Ninguéns), curiosamente coincidindo coa adhesión deste Concello a devandita Declaración de París.

VALORACION PLENO DO 28 DE NOVEMBRO DE 2016