Si, si.......efectivamente.......................

..............Efectivamente hai unha situación internacional que rema contra os nosos asteleiros. A “pertinaz sequía” en forma de crise financeira que impide aos armadores dotarse de inversión de capital para abordar a costosa construcción de buques, disponibilidade histórica dunha amplia flota de barcos ociosos (calcúlase que en 2010 había no mundo 10.000 barcos en condicións de navegabilidade parados por inactividade).

...............Efectivamente o apoxeo de carga de traballo do sector viuse abaixo a partir de 2007 e será dificil recuperar a masa laboral deses anos nos asteleiros e subcontratas.

...............Efectivamente estamos secuestrados por un modelo de construcción europea que impide o control público das empresas do sector, que prioriza o sector servicios para a eurorexión Galicia-Norte de Portugal e que actúa torticeiramente a favor do sector industrial alemán e as súas deslocalizacións: Polonia, República Checa....E que ataca o sistema de financiación “sui generis” que é o tax-lease mentres permite que a versión 2.0 do mesmo perviva en Italia, Alemania ou mesmo Portugal.

...........E efectivamente unha patronal ultramontana, cateta e usureira obligou ás plantillas a realizar folgas, peches e paros ante os graves incumplimentos do convenio, ante o intento de desnortar un dos poucos convenios colectivos con garantías laborais da provincia.

Pero este non é o problema principal...........

Aquí temos uns propietarios, inversores ou donos que entre o 2000 e o 2007 fixeron inxentes cantidades de beneficios no sector en base o aproveitamento da conxunción: bonanza do sector, subcontratación e choiva de axudas públicas directas ou indirectas. E temos esa fauna que pecha o ano 2010 no asteleiro Barreras decindo que o exercio é positivo e uns meses despois informa de que teñen un buraco de 60 millóns de euros que non só hipoteca o futuro de asteleiro senón dunha considerable parte das auxiliares que agoran son acreedoras nesa lei concursal.

Aquí temos unha sociedade público-privada (Pequeños y Medianos Astilleros en Reconversión (Pymar) que nin se pronuncia, nin sirve para afrontar o sutil sistema de garrote vil ao que a UE somete o noso sector.

Aquí temos un goberno covarde que non planta esta afrenta e dí “a renacionalizar os asteleiros para sacar aos que pretenden facerse multimillonarios coas plusvalías dun sector esencial para unha parte importante dos concellos e vilas costeiras do estado español”

Do sector naval de Vigo saíron os novedosos conxeladores dos anos 50-60, Tamén os ferris, sísmicos, os off-shore, os grandes atuneiros

De Vigo, das rúas e da movilización social, tamén sairá seguramente o penúltimo flotador ao que amarrar a un sector amenazado pola inoperancia da clase política gobernante e dos buitres da plusvalía peiteados para atrás e que orquestan o banquete dende as torres do club financeiro de Vigo.

Carta aberta a cidadanía de Vigo. Todos e todas co sector naval

Estimado conveciño/a:

Dende finais do século XIX o sector da construcción naval ten afondado raices na nosa comarca de xeito atípico nunha Galicia potencialmente anclada nos sectores productivos terciarios (gandeiria e pesca) e, sobre todo a partir dos anos 90, no sector servicios. Esta implantación industrial, favorecida pola existencia dunha clase obreira profesionalizada no sector, converteu a nosa cidade nun polo industrial importante, que permitiu a chegada de traballadores de todas as comarcas de Galicia que fixeron de sectores como o naval e a automoción referentes económicos de extrema importancia.

Nesta tesitura chegouse ós anos de goberno do PSOE dos 80-90, anos onde se produciron fortes reconversións industriais e desregularizacións laborais en forma de reformas neoliberais que encheron o sector metalúrxico de eventualidade, de exceso de xornada e de formas subcontración abusivas. Os sucesivos gobernos do PP non fixeron outra cousa que afondar neste modelo.

Afortunadamente se algo ten definido históricamente os traballadores e traballadoras de este sector e a súa capacidade de mobilizarse pola consecución ou defensa de dereitos, isto ten sido así dende fai décadas, nunha especie de transmisión de veteranos a aprendices, de mozos a vellos, xerando no sector unha solidaridade e fraternidade ante os abusos dos que, somentes nos derradeiros 10 anos, teñen tido unha acumulación do incremento de beneficio por enriba do 40%, mentres os salarios somentes aumentaron un 6% según os propios datos da OCDE

Hoxe asistimos a unha doble agresión ao sector naval, por unha banda a posible supresión do tax-lease, sistema de financiación que o estado español habilitara para facer máis competitivo ao sector, obrigado pola denuncia ante a UE de outros países (que por certo empregan xeitos de financiación semellantes). Pero por outra banda a prensencia no sector de inversores, accionistas e directivos que durante estos anos encheron os petos de cartos e agora din que non queda un peso nas contas dos asteleiros e presentan concurso de acreedores. Especuladores que recibiron axudas públicas, bonificacións e aos que se lle permitiu durante anos empregar o sistema de desregulación laboral que é a sustitución de plantillas estables pola eventualidade das contratas.

 

EU exise ao goberno español que, ademais de loitar pola subsitencia do tax-lease ou doutro modelo de financiación análogo, estude a nacionalización paulatina dos asteleiros privatizados que caeron en mans de especuladores e usureiros. Porque o sector naval te futuro, porque a crise non a poden pagar os mesmos de sempre, que somos os e as traballadoras. Porque queremos saber onde foron parar os miles de millóns de euros de beneficios destes anos de bonanza.

PORQUE VIGO É TAMÉN SECTOR NAVAL

ACUDE Á MOBILIZACIÓN DO SECTOR O VINDEIRO XOVES 21 DE XULLO

(20 h dende VIA NORTE)

TODOS E TODAS CO SECTOR NAVAL